Tuesday, April 12, 2011

Kucing-kucingku

Hari itu aku betul-betul marah terhadap beberapa ekor kucingku. Bukan apa. ada ke patut dia buang najis ikut selera dia aje. Sekejap dalam bilik, sekejap bawah meja anjung, sekejap lagi di dapur pula. Aku naik angin satu badan. Suara tinggiku mula bergema satu rumah. anak biniku pun mula naik takut. mereka sama-sama berpakat untuk bebuat sesuatu. mereka ambil keputusan untuk menghantar kucing yang membuang najis merata-rata itu ke market. di market kucing dapat makan juga kerana ada saja sisa ikan yang dibuang oleh peniaga.
setelah mereka sepakat, kucing pun ditangkap. kucing pun dimasukkan di dalam van. terus meluncur menghala ke pekan. belum sampai pekan kucing itu tak boleh diam, mencari jalan keluar. Van diperlahankan oleh anakku untuk memantau keadaan kucing itu. Apalagi, kucing itu terus melompat keluar melalui tingkap yang terbuka luas dekat sebuah kampung berdekatan pekan. Dibiarkan saja oleh mereka akan kucing itu menyelinap masuk ke kampung tersebut. mereka cuba cari tapi tak dapat.
Aku baru balik dari kerja. Di rumah, aku rasa ada kelainan. ibu kucing yang banyak berjasa menangkap tikus tidak nampak kelibatnya. aku tanya anak, mana kucing ibu. katanya mungkin di luar. seekor lagi kucing masuk. serupa kucing ibu. anak aku menunjukkkan aku kucing tersebut. aku tengok dan beritahu anakku itu bukan kucing ibu, itu ank dia. kucing ini yang suka buang najis merata-rata. Apa lagi anakku jadi panik kerana rupa-rupanya kucing yang dihantar ke market itu bukan yang dimaksudkan. maka malanglah nasib si ibu kucing yang tak bersalah menerim hukuman atas kesalahan kucing lain.

moral: berhati-hatilah bertindak. keserupaan selalunya mengelirukan.